Kącik twórczości własnej
Jest to miejsce, które zostało stworzone byśmy mogły podzielić się z całym światem tym, czym tylko chcemy. Możemy tu zamieszczać różne historie, opowiadania, informacje, zdjęcia lub cokolwiek innego, co pomoże nam w zdobyciu kolejnego stopnia, czy sprawności.
Jeśli chcesz żeby coś tu się znalazło wyślij to na maila [email protected] i na pewno się tu pojawi :)
Jeśli chcesz żeby coś tu się znalazło wyślij to na maila [email protected] i na pewno się tu pojawi :)
matejki 19
Kamienica na Okrąg 2
Dom mieszkalny pracowników Banku Polskiego ul. Okrąg 2 – tutaj ewakuowano „Parasol” po utracie budynku PKO Ludna 9 (Okrąg 7). Przepełniony budynek zacięcie broniono 17 i 18 września, kiedy Niemcy zaatakowali „Goliatem” zwalając całą fasadę. Spowodowało to paniczną ucieczkę ludności cywilnej tam zgromadzonej w dół ulicy Wilanowskiej, a także zdezorganizowało obronę. Sanitariat „Parasola” ewakuowano na Wilanowską 12, a kwatermistrzostwo na Wilanowską 5.
Oddziały bojowe „Parasola” broniły jeszcze tego budynku, aż do całkowitej dezorganizacja stanowisk obronnych. I pluton pod dowództwem „Pająka” wycofał się na Wilanowską 14 i 5, a II pluton na Wilanowską 5
Recenzja filmu „Timbuktu”
Akcja "Timbuktu" dzieje się w tytułowym mieście w Mali, w którym władze przejęli dżihadyści i narzucają mieszkańcom islamistyczny reżim. Szerzy się okrucieństwo i zastraszanie, coraz dłuższa jest także lista zakazów. Mieszkańcom nie wolno już prawie niczego. Od palenia papierosów po słuchanie muzyki. Zakazana jest nawet gra w piłkę nożną, a za zdradę karze się ukamienowaniem. Najbardziej poszkodowane są jednak kobiety, które zostają niemal całkowicie wyłączone z życia społecznego i narzuca się im przestrzeganie absurdalnych nakazów. Kisane i jego rodzina, mieszkający na uboczu, jako nieliczni zostali oszczędzeni z chaosu zaprowadzonego przez nową władzę. Sytuacja zmienia się jednak drastycznie, kiedy mężczyzna nieumyślnie zabija sąsiada i musi stawić czoła konsekwencjom, które wyciągną od niego przedstawiciele nowego reżimu.
Film Abderrahmana Sissako ma sporą siłę rażenia nie tylko ze względu na temat, ale również z powodu wysmakowanej formy, sposobu, w jaki reżyser myśli o poszczególnych kadrach i całej kompozycji. Przemyślane ujęcia pozwalają wydobyć okrutną poezję z coraz mocniejszych scen. W pamięć zapada, składająca się z wielu zbliżeń, scena śmierci krowy, spore wrażenie robi akt ukamienowania dwójki ludzi skazanych na śmierć tylko dlatego, że żyli w nieformalnym związku, mocno chwyta za serce scena chłopców rozgrywających mecz bez piłki na piaszczystym boisku. Afrykański reżyser z dużą starannością obrazuje codzienne życie pod rządami islamistów. Pokazuje również narastanie terroru, początkową nieśmiałość, która wolno zmienia się w okrucieństwo Mimo wszystko Sissako nie przedstawia agresorów jako bezlitosnych okrutników, burząc stereotyp dżihadystów w Europie – prymitywnych, żądnych krwi. Chwilami mogą oni budzić wręcz sympatię– szczególnie szeregowi, młodzi chłopcy kochający zakazaną piłkę nożną, muzykę, palenie. Jednym z fenomenalnych obrazów jest scena, w której islamiści chcą nagrać ideologiczną odezwę. Chłopak przed kamerą zdecydowanie wolałby rapować niż nawoływać do dżihadu z karabinem i czarną flagą za plecami. W filmie świetnie ukazany jest ogólny problem na przykładzie szczegółu, prezentując serię portretów ludzi próbujących na swój sposób przeciwstawiać się narzuconym zasadom.
Największą siłą "Timbuktu" są emocje towarzyszące sugestywnym obrazom, a także dyskretna liryczna narracja wyrażona spokojną pracą kamery, podkreśla harmonię natury i niewinność przyrody, którą fundamentaliści również poddają cenzurze. Dzięki temu widać, jak dżihad przeradza się w wojnę przeciwko całemu światu, każdej formie wolności i istnienia.
rezerwat przyrody, park narodowy i krajobrazowy
porównanie
Parki narodowe |
Rezerwaty przyrody |
Parki krajobrazowe |
-najwyższa forma ochrony przyrody -powierzchnia nie mniejsza niż 1000 ha - 23 parki narodowe w Polsce -zwiedzając należy się trzymać danego szlaku, zbaczanie z trasy jest zabronione. -zostaje utworzony, aby zachować różnorodność i zapewnić bezpieczeństwo gatunkom wymierającym lub zagrożonym -możliwe jest tylko zwiedzanie i turystyka na wyznaczonych ku temu obszarach. -nie wolno ingerować w park |
-obszary, które odznaczają się szczególnymi walorami przyrodniczymi, ale nie spełniające warunku dotyczącego powierzchni 1000 ha to rezerwaty -w rezerwacie spotkamy terytoria niezmienione, naturalne, siedliska roślin i zwierząt o szczególnej wartości -1481 rezerwatów przyrody w Polsce -ochrona może obejmować całość przyrody lub jej część -podobnie jak w przypadku parków narodowych, rezerwat lub jego część może podlegać ochronie: ścisłej, czynnej i krajobrazowej. |
-najniższy status ochrony mają parki krajobrazowe -tworzone są w celu zachowania walorów krajobrazowych, historycznych, kulturowych i przyrodniczych -służy głównie celom turystycznym i rekreacyjnym oraz często zapewniają bogatą infrastrukturę turystyczną. -w parku krajobrazowym dopuszcza się prowadzenie gospodarki leśnej, rolnej i rybackiej, z pewnymi ograniczeniami. -w Polsce znajduje się 120 parków krajobrazowych |
ORGANIZACJE HARCERSKIE W POLSCE
Na początku w 1918 roku powstało ZHP, 71 lat później wydzielono Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej. Te dwie organizacje są obecnie najliczniejsze i najbardziej znane w naszej Ojczyźnie. Zdecydowanie mniejsza popularnością cieszy się SHK „Zawisza” czy Stowarzyszenie Harcerskie. Tymczasem oprócz tych czterech organizacji, w Polsce jest ich bardzo dużo, często są to Stowarzyszenia działające tylko w jednym regionie naszego kraju:
Harcerski Ruch Ochrony Środowiska im. św. Franciszka z Asyżu - organizacja harcerska założona w 1986 przez Dariusza Morsztyna. Organizacja ta działała przez pierwsze dwa lata w ramach Związku Harcerstwa Polskiego, następnie funkcjonowała nieformalnie, a w 1990 została zarejestrowana jako stowarzyszenie. Jest pozarządowym ruchem ekologicznym w Polsce. Jest to jedyna w kraju organizacja harcerska - pacyfistyczna. Nie używa musztry, stroje organizacyjne nie są nazywane mundurami, zamiast komendantów są wodzowie. HROŚ nawiązuje do nurtu puszczańskiego, czerpie z kultur tubylczych, zwłaszcza indiańskiej i staropolskiej. Zawołaniem i pozdrowieniem HROŚ, jest hasło św. Franciszka z Asyżu "Pokój i Dobro". Założyciel tej organizacji otrzymał m.in. nagrodę Zielonego Liścia (1994)[1]. HROŚ jest organizacją lokalną, działa głównie na terenie województwa warmińsko-mazurskiego. Siedziba HROŚ znajduje się w Ściborkach k. Bań Mazurskich, środowiska ruchu działają m.in. w Gołdapi i Grudziądzu.
Organizacja Harcerska „Rodło” im. Szarych Szeregów (OH „Rodło”, OHR) – niewielka, lokalna organizacja harcerska, założona w 1993 roku przez grupę instruktorów występujących ze Związku Harcerstwa Polskiego. „Rodło” działa współcześnie głównie w Jarocinie. Nazwa organizacji pochodzi od symbolu Związku Polaków w Niemczech – rodła. Wyraża ona dążenia założycieli do stworzenia organizacji zachowującej metodę i tradycję Związku Harcerstwa Polskiego, lecz posiadającej od niego rozłączność prawną, podobnie jak działacze Rodła w Niemczech chcieli kultywować polską kulturę i zwyczaje, lecz być równocześnie niezależni od władz Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Źródeł środowiska harcerskiego tworzącego „Rodło” należy upatrywać w 31 Jarocińskiej Środowiskowej Drużynie Harcerzy Starszych. Jej obrzędowe zawiązanie nastąpiło 27 czerwca 1986 roku, w lesie niedaleko ul. Estkowskiego. Utworzyło ją 11 członków, pochodzących z wielu jarocińskich drużyn. Przyczyną stworzenia nowej jednostki była chęć powrotu do skautowych korzeni, wraz z naciskiem na musztrę oraz puszczański charakter. Pierwsi członkowie na pamiątkę tego wydarzenia zasadzili rosnące tam do dzisiaj drzewko.
Związek Harcerstwa Wiejskiego − organizacja młodzieżowa skupiająca dzieci mieszkające na wsi. Głównym zadaniem organizacji jest wychowanie społeczności wiejskiej. Członkiem tej organizacji może być osoba w wieku od 7 do 24 roku życia. Naczelniczka Zofia Jurków, jest zarazem przewodniczącą Koła Gospodyń Wiejskich w Piławie Dolnej.
Niezależny Krąg Instruktorów Harcerskich "Leśna Szkółka" imienia Henryka Wieczorkiewicza - jest lokalną organizacją harcerską. Jest zarazem stowarzyszeniem posiadającym osobowość prawną. Siedziba organizacji mieści się w Gdyni, przy ul. Górniczej 37/3. W chwili obecnej działa na terenie Gdańska i Gdyni. Przy Kręgu działa Harcerski Związek Drużyn, skupiający harcerzy, harcerki i zuchy (są to tzw. współpracownicy Kręgu), działających w drużynach bądź samodzielnych zastępach. Członkowie Kręgu dzielą się na: zwyczajnych, obserwatorów, wspierających i honorowych. Z końcem roku 2010 NKIH "Leśna Szkółka" stała się organizacją pożytku publicznego.
Niezależny Związek Harcerstwa "Czerwony Mak" – lokalna organizacja harcerska, działająca w Skawinie powstała przez wystąpienie z ZHP środowisk harcerskich związanych z kręgiem instruktorskim "Czerwony Mak" im. Bohaterów Monte Cassino. Niezależny Związek Harcerstwa "Czerwony Mak" im. Bohaterów Monte Cassino wywodzi się z działającego od 25 lat w Skawinie Kręgu Instruktorskiego "Czerwony Mak". W roku 2000 został wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego jako stowarzyszenie. Obecnie skupia 30 członków zwyczajnych oraz 6 członków wspierających. Członkami wspierającymi są różne instytucje, a wśród nich Urząd Miasta i Gminy Skawina.Komendantem Niezależnego Związku Harcerstwa "Czerwony Mak" jest hm. Kazimierz Dymanus.
Harcerski Ruch Ochrony Środowiska im. św. Franciszka z Asyżu - organizacja harcerska założona w 1986 przez Dariusza Morsztyna. Organizacja ta działała przez pierwsze dwa lata w ramach Związku Harcerstwa Polskiego, następnie funkcjonowała nieformalnie, a w 1990 została zarejestrowana jako stowarzyszenie. Jest pozarządowym ruchem ekologicznym w Polsce. Jest to jedyna w kraju organizacja harcerska - pacyfistyczna. Nie używa musztry, stroje organizacyjne nie są nazywane mundurami, zamiast komendantów są wodzowie. HROŚ nawiązuje do nurtu puszczańskiego, czerpie z kultur tubylczych, zwłaszcza indiańskiej i staropolskiej. Zawołaniem i pozdrowieniem HROŚ, jest hasło św. Franciszka z Asyżu "Pokój i Dobro". Założyciel tej organizacji otrzymał m.in. nagrodę Zielonego Liścia (1994)[1]. HROŚ jest organizacją lokalną, działa głównie na terenie województwa warmińsko-mazurskiego. Siedziba HROŚ znajduje się w Ściborkach k. Bań Mazurskich, środowiska ruchu działają m.in. w Gołdapi i Grudziądzu.
Organizacja Harcerska „Rodło” im. Szarych Szeregów (OH „Rodło”, OHR) – niewielka, lokalna organizacja harcerska, założona w 1993 roku przez grupę instruktorów występujących ze Związku Harcerstwa Polskiego. „Rodło” działa współcześnie głównie w Jarocinie. Nazwa organizacji pochodzi od symbolu Związku Polaków w Niemczech – rodła. Wyraża ona dążenia założycieli do stworzenia organizacji zachowującej metodę i tradycję Związku Harcerstwa Polskiego, lecz posiadającej od niego rozłączność prawną, podobnie jak działacze Rodła w Niemczech chcieli kultywować polską kulturę i zwyczaje, lecz być równocześnie niezależni od władz Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Źródeł środowiska harcerskiego tworzącego „Rodło” należy upatrywać w 31 Jarocińskiej Środowiskowej Drużynie Harcerzy Starszych. Jej obrzędowe zawiązanie nastąpiło 27 czerwca 1986 roku, w lesie niedaleko ul. Estkowskiego. Utworzyło ją 11 członków, pochodzących z wielu jarocińskich drużyn. Przyczyną stworzenia nowej jednostki była chęć powrotu do skautowych korzeni, wraz z naciskiem na musztrę oraz puszczański charakter. Pierwsi członkowie na pamiątkę tego wydarzenia zasadzili rosnące tam do dzisiaj drzewko.
Związek Harcerstwa Wiejskiego − organizacja młodzieżowa skupiająca dzieci mieszkające na wsi. Głównym zadaniem organizacji jest wychowanie społeczności wiejskiej. Członkiem tej organizacji może być osoba w wieku od 7 do 24 roku życia. Naczelniczka Zofia Jurków, jest zarazem przewodniczącą Koła Gospodyń Wiejskich w Piławie Dolnej.
Niezależny Krąg Instruktorów Harcerskich "Leśna Szkółka" imienia Henryka Wieczorkiewicza - jest lokalną organizacją harcerską. Jest zarazem stowarzyszeniem posiadającym osobowość prawną. Siedziba organizacji mieści się w Gdyni, przy ul. Górniczej 37/3. W chwili obecnej działa na terenie Gdańska i Gdyni. Przy Kręgu działa Harcerski Związek Drużyn, skupiający harcerzy, harcerki i zuchy (są to tzw. współpracownicy Kręgu), działających w drużynach bądź samodzielnych zastępach. Członkowie Kręgu dzielą się na: zwyczajnych, obserwatorów, wspierających i honorowych. Z końcem roku 2010 NKIH "Leśna Szkółka" stała się organizacją pożytku publicznego.
Niezależny Związek Harcerstwa "Czerwony Mak" – lokalna organizacja harcerska, działająca w Skawinie powstała przez wystąpienie z ZHP środowisk harcerskich związanych z kręgiem instruktorskim "Czerwony Mak" im. Bohaterów Monte Cassino. Niezależny Związek Harcerstwa "Czerwony Mak" im. Bohaterów Monte Cassino wywodzi się z działającego od 25 lat w Skawinie Kręgu Instruktorskiego "Czerwony Mak". W roku 2000 został wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego jako stowarzyszenie. Obecnie skupia 30 członków zwyczajnych oraz 6 członków wspierających. Członkami wspierającymi są różne instytucje, a wśród nich Urząd Miasta i Gminy Skawina.Komendantem Niezależnego Związku Harcerstwa "Czerwony Mak" jest hm. Kazimierz Dymanus.
6 zasad bezpiecznego korzystania z Facebooka
1. Ustaw silne hasło
2. Nie dodawaj wszystkich i wszystkiego do znajomych
3. Uważaj co udostępniasz
4. Nie wierz we wszystko co tam widzisz
5. Nie publikuj swoich poufnych danych
6. Nie wchodź w dziwne linki
2. Nie dodawaj wszystkich i wszystkiego do znajomych
3. Uważaj co udostępniasz
4. Nie wierz we wszystko co tam widzisz
5. Nie publikuj swoich poufnych danych
6. Nie wchodź w dziwne linki
wybitni instruktorzy w historii harcerstwa
Aleksander Kamiński był między innymi współtwórcą metodyki zuchowej, instruktorem harcerskim, harcmistrzem, żołnierzem Armii Krajowej oraz jednym z ideowych przywódców Szarych Szeregów. Od 1923 roku był drużynowym 1 Pruszkowskiej Drużyny Harcerzy im. Stefana Czarnieckiego, którą sam założył. Pełnił również obowiązki zastępcy komendanta hufca. W latach 1925-1927 komendant Hufca Pruszkowskiego, a od jesieni 1928 do grudnia 1929 komendant Chorągwi Mazowieckiej ZHP. Autor powieści, stanowiących równocześnie podręczniki metodyczne dla instruktorów zuchowych w organizacji ZHP: ,,Antek Cwaniak" (1932), ,,Książka wodza zuchów" (1933) i ,,Krąg rady" (1935).
Stefan Mirowski był instruktorem Związku Harcerstwa Polskiego, harcmistrzem, porucznikiem Armii Krajowej w Szarych Szeregach. W działającej przy gimnazjum 21 Drużynie Harcerskiej im. gen. Ignacego Prądzyńskiego przeszedł kolejne szczeble harcerskiego wtajemniczenia, od szeregowca, przez zastępowego aż do funkcji przybocznego. Był komendantem wielu obozów letnich 21 DH. Jako swoje credo życiowe przyjął hasło, ówcześnie rzucone przez naczelnego skauta gen. Roberta Baden-Powella: Szukajcie przyjaciół! W 1937 roku podjął studia wyższe, aktywnie uczestnicząc w Akademickim Kręgu Starszoharcerskim "Kuźnica". Nie zerwał jednak kontaktu z macierzystą drużyną. W lipcu 1939 roku poprowadził ostatni przed II wojną światową obóz drużyny. We wrześniu 1940 został powołany na funkcję komendanta Hufca Mokotów Górny w Warszawskiej Chorągwi Szarych Szeregów. Organizator i pierwszy komendant ,,Zawiszy" w Szarych Szeregach, kierownik wydziału Głównej Kwatery Szarych Szeregów ,,Pasieki". Był także członkiem Komendy Głównej organizacji ,,Wawer", brał udział w licznych akcjach małego sabotażu. W latach 1945-1948 pełnił funkcję zastępcy komendanta Warszawskiej Chorągwi ZHP.
Andrzej Małkowski był jednym z twórców polskiego skautingu, instruktorem i teoretykiem harcerstwa. W listopadzie 1909 jako elew Armii Polskiej za dwukrotne spóźnienie na zajęcia otrzymał jako karę polecenie przetłumaczenia podręcznika twórcy skautingu Roberta Baden-Powella pt.,, Scouting for Boys". Po zapoznaniu się z jego treścią Małkowski stał się entuzjastą i propagatorem skautingu na ziemiach polskich. Wówczas zlecono mu organizowanie młodzieży gimnazjalnej w Oddziałach Ćwiczebnych, później przekształconych w Drużyny Skautowe. W czasie pierwszego kursu skautowego w okresie od 20 marca do 21 maja 1911 roku omawiał poszczególne rozdziały przygotowanego przez siebie podręcznika.
Materiał stworzony przez Marysię Orłowską
Po co tworzy się parki narodowe?
PARKI NARODOWE są jedną z form ochrony przyrody. Jest to obszar wyróżniający się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, społecznymi, kulturowymi i edukacyjnymi, o powierzchni nie mniejszej niż 1000 ha, na którym ochronie podlega cała przyroda oraz walory krajobrazowe.
W Polsce istnieją 23 parki narodowe. Pełnią one niezwykle ważną rolę w ochronie przyrody. Park narodowy tworzy się w celu
|